Convidame Samo a facer un meme sobre os 10 melhores discos da historia. Acepto o envite como bo cabaleiro que son (estas cousas sempre estan ben para descubrir música lendo as listas dos demáis). Mais debo puntualizar que penso que a música non é cuantificable, e que umha lista de estas sempre será imperfecta, de feito seguro que en 10 minutos xa non estarei dacordo coa minha. Ademais estos días ando co cerebro cheo da area negra de morouzos , e non me dou concetrado moito asi que fago como ak e recurro a minha memoria emocional… Arriba e alá imos:

Deep purple, Made in japan. Sen dubida ningumha o melhor disco ao vivo da historia [retiro o dito, esto si que é cuantificable] 6 tipos en estado de gracia tocando puro rock dun xeito caralhudo. Un disco cheo de intensidade Ainda hoxe se me ponhen os pelos crespos cando escoito algun dos temas. Tenho o vinilo raiado por child in time de escoitalo tantas veces

The Doors L.A. Woman. Mais alo de toda a historia mitomana que rodea a Jim Morrison, The Doors eran umha estupenda banda. Este é o seu último disco e evolucinaban cara o blues de maneira deliciosa. Love her madly é un dos temas que sempre toco cando recupero o chisme das catro cordas… No pub phobia de Pontevedra raiaron a cara A do vinilo de tanto que nolo puxeron.

AC/DC Highway to Hell. O cumio do rock guitarreiro. Todos e cada un dos tema comezan con un rift caralhudo, con unha base sinxela pero contundente. Esupendos Bon Scott (execelente testamento musical) e Angus Young (antes de conevertise numha parodia de si mesmo). A cara A é insuperabel, dela quedo con Touch to much

The Clash- London Calling The Clash son imprescindibles (Strummer is the only and true god). Esta é a sua grande obra, en perfecto equilibrio entre a rabia dos primeiros trabalhos e as idas de olha posteriores. Que melhor mostra que Hateful … bailade malditos!
Nirvana -Nervermind. Xa sei que non son nada orixinal. Pero para min este disco cambiouno todo. De non ser polo grunge eu tería sido outro heavy de pantalons pitilhos. Ía en 1º BUP cando saiu esto, e un amigo deixoume o CD (un cd!!). Umha autentica marabilla de rabia, forza e sinxeleza. E para os virtuosos que din que eran malos.. tentade facer en directo as subidas e baixadas de Lithium… E que vivan as camisas de cadros!

Los Enemigos Nada. Para min o melhor disco en espanhol da historia. Desde o espectacular arranque guitarreiro de Me sobra Carnaval hasta o sutil final de Animal nada ten desperdicio. Excelente producción e execelentes directos que nos regalaron. Magoa da sua despedida… e sigo pensando o mesmo do seu canatante

Diplomaticos de monte alto. Avante Toda. Contra todos eses que difaman ao Bravú sen saber do que falan eu quero reivindicar este discazo que saciou a paixon que queimaba no meu peito. Con el tamén descubrín a Kaki Arkarazo e as marabilhas que podía facer como productor. Canta pista tenho gastado con gaiteiro, esta noite hei de ir aló (temazo!) ou a oda ao futbolin… E todos vos xa estades sacando para fora o carnocho que levades dentro e afogando ao cacique repunante

Autoramas stress, depresao & sindrome do panico . Este ano recen descubrin o abraiante rock brasileiro. E para min sen dubida o trío sufeiro-garaxeiro son do melhorcinho que hai da outra beira do atlántico. Desde que escoitei os primeiros acordes de Fale mal de min, fiquei namorado da sua música…. En Maio puidenos ver ao vivo e flipin (que dirían en rianxo)

manu chao clandestino... xa sei que non pega nada na lista… e mesmo a día de hoxe non me cae nada ben o tipo… mais debo reconhecer que no seu momento este disco impactoume. A min a e todo quisqui, porque penso que é o culpable da invasión pachangueira que tivemos a posteiorí. O xeito da producción foi moi novidosos,e ademais as cancións eran bonitas... ademais xa tenho dito por aquí que este disco recordame boas epocas

Iron Maiden-The number of the beast. A minha epoca heavy tamén merece mención. E este é o Disco heavy. Glorioso, épico e melodico. Que mais dicir? Xuzgade vos mesmos…. (que conste que a piques estiven de meter o painkiller dos priest)

E isto é o que hai… (ainda me levou tempo…)

E como esto dos memes non ten gracia se non se nomina a xente para continuar, vou facer o propio. Os candidatos a seguir a cadea son: Manuel Rivas, O Moucho, O raposo, A raiña vermella, O pastor e JXO

Falaba o outro día que nunca estivera en Nebraska… pois coincidiu que descubrin en chuza que flickr ven de por en marcha Places, onde podes dar deliciosos paseos virtuais polos lugares do mundo que ti elixas vendo as fotos que colgan os usuarios. Así que estiven a dar un garbeo polas grandes praderas iankis (a imaxe é de jrbrubaker )… e tamén me deixei caer por Malmö.

Xa sei que é umha obviedade, pero canta razón tinha o meu profesor de novas tecnoloxías da información na facultade, que alá a mediados dos anos noventa sentenciou emocionado: Internet é a ostia!

Tovarich, tal día como hoxe, hai agora 365 memorables e intensas xornadas , comezaba a gloriosa revoluçom do CCCP,  con un emocionado relato de umha noite de rock&roll galego.
Numha data  tan sinalda como a que estamos a conmemorar podemos afirmar que 38702 visitas [ainda que a metade sexan á camarada Chloe] ,326 artigos [mira que son capaz de inventar] e 803 comentários[obrigadinho!] despois seguimos a ter as mesmas ganas de dar a lata que antes!

Así que aqui seguiremos coa nosa gloriosa revolucion cultural persoal… Adiante companheiros… cccperismo ou morte!!!

[...preferin un solemne  comunicado institucional a un intimo relato das cousas bonitas, bastantes. que me deu o invento este ... porque total a quen lhe interesa a vida persoal do pobre W. Sobchak.... Apertas meus... Keep on bloguing!!]

Buscando insectos por internet, apareceu esta pequena marabilha no flickr. Kraneus Maximus é umha serie de fotografías de bonecas realizadas por o desenhador basco plasmate.
Non deixede de ler o texto que acompanha às imaxes :»En un laboratorio de la zona norte de la península se ha estado experimentando con humanos ilícitamente. como consecuencia ha sido creada una nueva subespecie de «humanoides´…´»

Este de seguro que de pequeno gostaba da bola de cristal…

Ao ver as fotos de Yann Gross  de seguido veu ao meu cerebro a palabra Nebraska (e non sei por que, xa que na vida estiven por lá, nen perto…) Mais a verdade é que  o escenario das suas imaxes é Suiza!!

Miguel é o que esta a facer o prea comigo numha praia de Porto do Son . Esta imaxe ten xa 12 anos e medio. Miguel foi un bo amigo na adolescencia, que é umha etapa onde, queiras ou non, te cruzas con moitos tipos de ideas cativas.
Hai algun tempo que perdera o contacto con el, pois decidiu apartar do rego que os demais fomos seguindo, en maior ou menor medida, e vivir a vida como a el lhe petaba.

Acaban de chamarme para decirme que Miguel xa non está entre nos.
Decansa en paz amigo, celebro que a vida nos tivera cruzado!

…

Un xa estaba convencido de que era imposibel soportar a Jim Carrey (eu non gostei nen de The Truman Show nen de Man on the moon) e vou e acho este filme, que consegiu que me esquecera de que estaba a ver umha peli de Carrey…
The Eternal Sunshine of the Spotless Mind (aka olvidate de mi) está dirixida por Michael Gondry , ao que xa gabaramos no CCCP porThe Scicence of Sleep . Descubrin tarde a este director, pero en boa hora! Gosto moito das suas historias, da sua tecnica narrativa e da sua forma de fotografar. Non é o melhor autor do mundo, pero polo menos ten un punto de vista persoal alonxado de tanta estulticia clónica e adocenada [esto último quedoume como se fora un critico de cine de verdade ...]

A pelicula xira en torno ao amor, a paixón, as relacións, o declive destas, a predestinación…. pero sen caer en excesos melodramaticas nen en empalagosos edulcoramentos.

Ademais a prota é Kate Winslet, que xa sabedes que eu son fan.

[Umha moi agradable experiencia, e moito mais se temos en conta que ía dentro do pack: sofa+manta+...]

Animator vs Animation, divertidisima animación de Alan Becker (non deixedes de ler o seu perfil O_o!!). Ainda que suponho que resultará mais gracioso aos que algumha vez tenhan trabalhado con flash

[grazas polo aviso sita Trivia]

Hoxe de 20:00 a 20:05 apagón contra a mudanza climática

Vannos a foder igual, mais polo menos amosar a nosa protesta…. ou non? 

Sharad Haksar é un fotógrafo indio. No seu site (bastante incómodo de navegar) podense ver imaxes como a de arriba, na que amosa o contraste entre a India tradicional e as  marcas comerciais do mundo globalizado. Tamén amosa o seu trabalho en publicidade, que tamén é bastante bo.

tou a meditar seriamente en ir vivir ao monte caxado (mapa ). De seguro que lá seria feliz, cual heidi entre cabalos salvaxes, e desfrutaría de doces sonos arrolado polo ruxeruxe dos fedelhos estes : flop,flop,flop,flop...

[o rooibos esta a causar estragos na minha mente...]

Para rematar con certas insunacions nos comentarios, aquí vai un post rockeiro e lusofono: Escoitade a The Feitos (aqui maiespeis , e aquí descargas) potente trio brasileiro de rock.

Tan caralhudos!

[mais umha banda brasileira con mulher baixista, por certo..]

Eu xa sei que ten de comezar a chover… mais como presta que de manhancinha entre o sol pola xanela!

Onte, xusto antes de ficar durmido (execelente xeito de buscar doces sonos), tiven umha conversa sobre os chimos… que ricos estaban os morados!!!

Alguen sabe onde podo mercar un paquete destes??????????????